Τέλη Νοέμβρη, πρωί Κυριακής και κοιτάζω τον Χ. που στρίβει τσιγάρο στο μπαλκόνι κάπως μελαγχολικός. Ο καιρός κρατά ακόμα. Λιακάδα φθινοπωρινή, ό, τι πρέπει για μια βόλτα στο κέντρο, για brunch και συμπάθεια. Και τότε σκέφτηκα να παραγγείλουμε απ’ έξω brunch.
Η πρώτη καραντίνα μας βρήκε-κυρίως εμένα- με αλεύρια στα χέρια, γαστρονομικές απόπειρες στην οικιακή κουζίνα και επίσημα δείπνα με τα καλά σερβίτσια στην τραπεζαρία. Η δεύτερη καραντίνα ήρθε μετά από ένα αμήχανο καλοκαίρι και έπιασε μέσα έναρξη μιας ολόκληρης νέας σεζόν, η οποία δεν πρόλαβε να αποκαλυφθεί μέσα από openings νέων χώρων ή πρεμιέρες παραστάσεων και ταινιών.